Categorie: Seizoen 2013

Ik roep wel eens vaker dingen, sommige nog onwaarschijnlijker dan de andere. Maar af en toe een gekke uitdaging kan geen kwaad. Zo deed ik vorig jaar nog mee aan het NK Duathlon, deze keer was de veldrit in Boxtel aan de beurt met het idee Harm te verslaan (wat natuurlijk vrijwel onmogelijk was).

Daar stond ik dan, met nog 28 anderen aan de start. Al 10 jaar geen cross meer gereden, op een fiets die misschien nog wel even oud was en met banden waar een crosser niet op gezien wilt worden. Ach ja, het was ook maar voor de lol. In de jonge jaren doet iedereen voor de lol mee , goed of slecht, en het is een beetje jammer dat daarna eigenlijk alleen de betere overblijven.

En start, ik schoot al gelijk uit mijn pedaal waardoor ik in de achtervolging moest. Gelukkig kon ik bij een versmalling weer aansluiten. Ik kwam met 4 man te rijden en kon het natuurlijk niet laten nog wat kopbeurten te doen. Koers zal er gemaakt moeten worden! Dit bleek na 2,5 ronden misschien toch wel mijn doodsteek (naast het feit natuurlijk dat ik naast een crossje in Tilburg heel de winter nog geen stuk vol heb doorgereden). Ik moest mijn Japanse metgezel laten gaan in de strijd om de laatste plek. Het makkelijke gras parcours had inmiddels trouwens plaatsgemaakt voor wat modder. Ik bleef lekker op buitenblad stoempen, want mijn binnenblad vertrouw ik echt niet. Toen met de laatste ronde in zicht ik wat gedubbeld aan het worden was dacht ik dat ik mocht gaan stoppen. Maar ze lieten me netjes het uur volmaken.

Een mooie 24e plek stond in de uitslag. Toch nog 4 pechgevallen verslagen! En dank aan alle fans die mij in niemandsland nog de duwtjes in de rug gaven!

Foto’s van TDV collega Yorit Kluitman

Zo, het seizoen zit er weer op. Eigenlijk al sinds het NSK, en daarvoor eigenlijk al sinds Stiphout. Na een best wel aardig start, waar ik al gelijk in de 1e wedstrijd gewoon weer makkelijk mee kon, was het bij de Braakman toch wel een drama. Lek en de koers was over, terwijl ik toch wel goede benen had. De paar wedstrijden daarna wat lopen sukkelen met de rug en weinig moraal. Valkenswaard liet de emmer overlopen en er volgde een bezoekje aan de fietsafsteller en de manueel therapeut. Daarna was het wel weer iets in Lieshout, mede door het deelnemersveld. Helaas moest ik toen zonder zadel finishen. De rest van het jaar heb ik nog wat aangemodderd met vooral veel bier en te weinig wedstrijden (en training). Zo lang ik dat een beetje kan combineren vind ik het prima. Ook al kan ik de wedstrijden dan net aan uitrijden.

Ik vind het te leuk gewoon af en toe een wedstrijd te rijden, dat ik dat volgend jaar ook gewoon weer blijf doen. Ik stap over naar de studenten club hier in Eindhoven, maar zal wel gewoon de elite criteriums in de buurt af blijven gaan. Als ik de benen van vorig jaar weer terug vind kan het niet anders dan dat het beter zal gaan als dit jaar, dat is ook niet zo heel moeilijk trouwens.

Tot volgend jaar!

Zo, de laatste en eerste koers in de laatste 2 maanden zit er ook weer op. Het NSK rondom de Fromberg. Een mooi weekend met de Squadra mannen in een bungalow in Schin op Geul.

Zoals het echte studenten betaamd, moest er op vrijdag natuurlijk een kroeg opgezocht worden. Als baas BOB naar Valkenburg gereden, al zo vaak doorheen gefietst en wilde het nu wel eens bij nachte bekijken. Vooral de leeftijdsscheiding viel op. De 15 jarige kroeg, de 25 jarige kroeg en de 35 jarige kroeg, ach vermaken lukt toch wel. Na het nuttigen van de eerste 2 alcoholvrije afwaswater biertjes van mijn leven (ook 2 met trouwens) en nog wat sinas wat het weer tijd om naar huis te scheuren! Op zaterdag werd er voor sommigen een net iets te fanatiek rondje ‘losgereden’. Uiteindelijk 95km, ik vond het wel prima. Na 2 tripels lag ik nog zo ongeveer eenzaam op de bank en was het om half 11 dan ook maar tijd om naar bed te gaan.

Terwijl mijn hele huisje al zowat vertrokken was (vroeg starten die niet licentiehouders), stond ik rustig op om te ontbijten. Daarna lekker kijken naar de mannen en de vrouwen om weer wat te gaan eten en om te kleden. Rugnummer halen en koers! De Fromberg naar beneden, vals plat omhoog, de Vrakelberg op en daarna vals plat naar beneden. Dat was het parcours wel zo’n beetje. De schattingen hoeveel ronden ik zou gaan volhouden liepen van 3 tot 8 (van de 16), maar dat mocht de pret niet drukken. Als een ware harmonica sleurde ik mijn de ronden door en als ze de klim niet doortrokken viel ik nog niet eens zo heel ver naar achteren. Maar als ze doortrokken zat ik af en toe toch wel op een gaatje en dan was het full gas om terug te komen. Dit ging best prima en kon dan op het valsplatte weer naar voren rijden. Totdat ze dat stuk ook nog eens volle bak omhoog gingen rijden en toen moest ik daar al bijna lossen. Toen wist ik al dat het op de klim heel moeilijk zou gaan worden, en dat was het dus ook. Ik moest eraf en kwam alleen te rijden, met niemand meer achter me. Slingerend de klim op en daar zat de fanclub klaar met een lekker trapistje. Precies op de helft was het over, viel niet tegen.

Voor volgend jaar zit ik eraan te denken lekker voor mijn studenten clubje de elite criteriums in de buurt af te gaan. Maar daar komt nog wel een keer een berichtje over!

Na vorig jaar de Ronde van Stiphout puur als toerist bezocht te hebben, en ervaren te hebben dat de proftoertocht met wat biertjes opeens een heel stuk leuker is, was het dit jaar weer eens tijd te koersen en daarna nog wat rond te hangen.

De koers was vooral heeel heeet. De speaker constant omroepen dat er bij elke wc water te krijgen was en dat je vooral veel moest drinken, en ons maar laten koersen.. Ik zat alleen maar van achteren te koekeloeren en was dan ook een paar keer al bijna gelost. Meer dan aanklampen kon ik niet en op 3 kwart werden we met het overgebleven peloton uit koers gehaald. Huisgenootje werd wel nog 2, dus ik was tevreden.

Toen konden we ons op gaan maken voor het hoofdprogramma. Fanclub Kobus Hereijgers was er klaar voor (We hebben de K, de O, de B, de U, de S, KOBUS)! Hij ging zelfs nog even in de aanval. Maar tegen de grote motoren als Bau en Lau en Vroome Vroome Froome is natuurlijk (contractueel) niks op te brengen. De gele trui sleurde zijn motor aan en won de koers. Had Kobus beter zijn bevoorrading aan kunnen pakken bij mij.

De nabesprekingen op de koers gingen nog door tot de late uurtjes en de terugweg was haast nog meer afzien dan de koers zelf. Toch maar weer mooi mee genomen dat gratis entree voor mezelf en mijn feest begeleider.

Weinig stukjes de laatste tijd. Ik ben dan ook even druk aan de studie geweest met als hoogtepunt een 8 voor mijn Bachelor Eind Project over een epilepsie detectie systeem. Nog een paar vakjes en dan heb ik eindelijk mijn bachelor!

Dinsdag nog een koers in Bergeijk gereden. Lekker op de fiets heen en terug en weer een keertje koersen. Weinig verwachtingen en was na 1 kwart dan ook bijna gelost. Explosiviteit was 0. Gelukkig kon ik nog tot 3 kwart volgen en toen was het toch echt over. Komende weken maar weer lekker op de fiets spelen en dan komt dat wel weer goed.

Gisteren mochten we met Squadra Veloce in Tour du Jour mee fietsen. Mooie promo en een super ervaring! Een mooi filmpje en ik mocht wat vragen beantwoorden. Terugkijken kan alleen vandaag nog hier:

http://www.rtl.nl/xl/#/u/49a80836-40b6-3dfa-b58b-327fa9998c02